0
0
0
0
قهوه پرورش یافته در جزیره جاوه، عطر و طعم منحصر به این منطقه را دارد، ولی در کل قهوه جاوه اسیدیته کم و طعمی آجیلی یا خاکی دارد. برخی از محصولات قهوه در جاوه برای همراه داشتن طعم مخصوص روستایی مدتی انبار شده و سپس به روانه‌ی بازار می‌شود.
اندونزی اولین کشور غیر آفریقایی است که کشت و پرورش گیاه قهوه در مقیاس وسیع را آغازکرد. جاوه نام یکی از جزایر بزرگ کشور اندونزی است و در سال 1696 میلادی در مناطق نزدیک جاکارتا در غرب جاوه کشت قهوه آغاز شد. نهال‌های اولیه به دلیل سیل و طغیان باقی نماندند، ولی با تلاش دوباره این گیاه جای خود را در کشاورزی این منطقه باز کرد. رونق پرورش قهوه در این مناطق ادامه داشت تا در سال 1876 که آفت برگی تقریبا تمامی درختان قهوه تیپیکا را از بین برد و باعث شروع کاشت درختان قهوه روبوستا شد. پرورش درختان عربیکا تقریبا تا حدود سال 1950 میلادی صورت نگرفت و در حال حاضر قهوه عربیکا فقط ده درصد قهوه تولیدی جاوه را شامل می‌شود که از نژاد آتنگ، جنبر و تیپیکا است.
پرورش قهوه عمدتا در مزارع بزرگ دولتی انجام می‌شود که در منطقه ایجن پلاتو (Ijen Plateau) در شرق جاوه قرار دارند. نوع فرآوری قهوه در این مزارع دولتی از نوع شستشو است که قهوه به مراتب تمیزتری نسبت به سایر محصولات قهوه در اندونزی تولید می‌کند. پرورش‌دهندگان خصوصی نیز در حال بدست آوردن جای خود در غرب جاوه هستند و آینده خوبی را برای این منطقه رقم می‌زنند.
دانه‌های قهوه عربیکای جاوه اغلب دارای ظاهری کشیده و صاف دارند و روی سطح آنها مقدار بسیار کمی پوست نقره‌ای نیز دیده می‌شود.
در این منطقه عمدتا از روش شستشو برای فرآوری دانه قهوه استفاده می‌شود. فرآوری شست‌وشو این امکان را فراهم می‌کند تا آسیب کمتری به دانه‌ی قهوه وارد شود.
شکوفه‌های قهوه در زمان‌های مختلفی می‌رسند و همین یکی از دلایل طولانی بودن دوره برداشت در جاوه است.
عمولا دانه‌های قهوه که بیشتر از یک سال از عمر آنها می‌گذرد از ارزش آنها کاسته می‌شود، ولی قهوه جاوه اوا یک استثنا است.
به درختان قهوه در جاوه برخی اوقات اجازه رشد زیاد می‌دهند، ولی اغلب برای کمک به برداشت دانه قهوه آنها را هرس می‌کنند.
قهوه کپی لوواک (Kopi Luwak)
Kopi Luwak نوعی قهو است ه در اصل غذای حیوان زباد نخلی (حیوانی شبیه به گربه) محسوب می‌شود. این جانوران بهترین دانه‌های قهوه را انتخاب می‌کنند و بعد از هضم، هسته قهوه را دفع می‌کنند و از این دانه دفع شده برای تهیه قهوه کپی لوواک استفاده می‌شود. با توجه به شکل فرآیند تولید، این قهوه با قیمت‌های نامعقول و بسیار گران فروخته می‌شود. این نوع قهوه طعم و عطر متفاوتی دارد اما روش تولید آن ممکن است سبب سوء استفاده از حیوانات شود.
در مناطق غربی جاوه آزمایش‌هایی بر روی گونه‌های مختلف گیاه قهوه مانند آندونگ ساری (Andung Sari)، سیگارارونتانگ (Sigararuntang)، کاریتیکا (Kartika) و اس لاینس (S-lines) در کنار گونه‌هایی مانند آتنگ (Ateng)، جمبر (Jember) و گونه بسیار قدیمی تیپیکا (Typica) صورت گرفته و مشخص شده که در این مناطق قهوه به خوبی رشد می‌کند.
بزرگترین مزارع دولتی در این ناحیه در مناطق بلاوان (Blawan)، جامپیت (Jampit)، پانكوئر (Pancoer)، كایوماس (Kayumas) و توگوساری (Tugosari) است. قهوه روبوستا نیز در چندین استان که شهر‌های کالیسلوگیری (Kaliselogiri) و ساتاک (Satak) از معروف ترین آنها هستند نیز پرورش می‌یابد. همچنین در برخی از مناطق مانند کالیبندو (Kalibendo) و آیر دینگین (Ayer Dingin,) که در ارتفاع پایین تری قرار دارد تولیدکنندگان خصوصی وجود دارند که از روش سنتی گیلینگ باسا برای فرآوری قهوه استفاده می‌کنند.
دانه قهوه روبوستای جاوه دارای طعمی ملایم است که در بین علاقه‌مندان به نوشیدنی اسپرسو مجبوبیت زیادی دارد.
متشکریم. ما هم تا حدودی با شما موافقیم اما جاوه دارای مناطق مختلفی است که لزوما ممکن است چنین مشخصاتی نداشته باشند.
